KÖŞE YAZARLARI

BU SEVDAYI YAŞATACAĞIM

 

Şimdi sen gideceksin ve ben arkandan bakakalacağım. Dur demeyeceğim,sesim çıkmayacak.Susuşlarımda saklı kalacak duygularım ne kötü..Söz geçiremeyeceğim gözyaşlarıma akacak.Saklayacağım görmesin diye,beceremeyeceğim.”Ağlama” diyeceksin bana,seni dinlemeyeceğim.İçimde biriken ne varsa gözlerimden taşacak dışarı,dokunmak isteyeceksin başımı geri çekeceğim öfkeyle.Kızgınım gidişine,çünkü öfkem bir dağ gibi büyük.Ne varsa hayata dair alıp götürüyorsun benden farkında değilsin.Ya da farkındasın ama değilmiş gibi davranıyorsun.Sen kendi yolunu çiziyorsun şimdi ve doğru bildiğini yapıyorsun.Bense binlerce yanlışın ortasındayım tek başıma.

Oysa beklediğim sevgiliydin sen. Yorgun günlerden damıtılmış, kimliksiz sevdalardan süzülmüş aşkımın tek sahibi. Sanki seni aramıştım yıllarca da, ararken aşk niyetine yabancı kollarda uyumuştum. Bu yüzden kimse kandıramadı beni, dindiremedi aşka susamışlığımı. Hep eksik hep yarım. Ne yazık ki ”Bu kez tamam” dediğim de yarım kaldığını görüyorum. Belki de sevmeyi beceremiyorum ben.

Öyle ya, deli sevdalar bana göre değil belki de. Dümdüz, heyecansız, içimdeki kuşlar kanat çırpmadan ve tutkuyu kanımda hissetmeden yaşamalıyım aşkı. Buna aşk denirse tabi… Bu yarım kalmışlık duygusu yok olur mu o zaman?

Peki, sen biliyor musun bu acıya katlanmanın ilacını? Bu yürek sancısını ne dindirecek? Bu geceler nasıl geçecek? Söyle yar, içimi kor gibi yakan bu ateş nasıl sönecek?

Acelen var biliyorum, gideceksin yaşanmamış zamanları da beraberinde götüreceksin. Bunu hiç istemiyorum. Ne berbat bir duygu bu. İstemediğim bir şeyi yaşıyorum ve buna engel olamıyorum. Benden bağımsız gelişiyor her şey. Çarpmanın etkisiz elemanıyım. Ya da bir savaş filminin daha ilk karesinde atılan ilk kurşunla düşüp ölen ve bir daha hiç görünmeyen figüran…

Haydi, git, bu yol senin yolun. Dilediğince özgür at adımlarını. Kendin için iyi olanı yapıyorsun ya ne önemi var gerisinin. Yaşadığımız kısa günlerin anısına sığınır atlatmaya çalışırım bu acıyı. Sensiz olmaktan daha kötü ne olabilir ki bu hayatta? Bir insanın başına en kötü şey gelmişse başka hiçbir şeyden korkmuyor. Bir tek seni kaybetmekten korkuyordum, onu da yaşadım zaten. Hadi git, merak etme yaşayacağım. Sensiz olsam da bu sevdayı yaşatacağım…

 

 

Comment here